visits

Visies van Chriet Titulaer

Deze wetenschapper heeft wel heel bijzondere visies op het leven. Zijn kennis van geavanceerde technologie zorgt voor een diep inzicht in de psychologie van mensen. Hij heeft zich doen bekeren door Andries Knevel en doet sindsdien verslag van zijn belevenissen, exclusief voor ZNQ Development.

(1) een wondere wereld.

Jarenlang heb ik de meest fantastisch dingen gezien die de mensheid - en bepaalde individuen in het bijzonder - een enorme sprong voorwaarts zouden moeten doen maken, maar een fikse hoeveelheid defaitisme overmande mij bij het zien van het onheil dat in feite uitgestort zou worden uit die doos van Pandora die het noodlot zo wreed zou gaan openen - zoals ik ten stelligste wist - en met dat lot zou het mijne ook bezegeld gaan worden.

Tot Lering en Vermaak dienden deze gadgets. Vooral Vermaak. De Lering kwam later. Maar niet voordat ik het diepst van de put heb bezocht en er weer uit ben gestrompeld. Het was ongeveer twee jaar geleden dat ik Andries weer tegen kwam. Hij sprak me aan en deed me het licht zien. Het huis van de toekomst is het huis van de Heere Jezus. Eindelijk kon ik weer interviews geven: ik ben weer op weg terug van weggeweest. Mijn lotsbestemming neem ik in mijn eigen hand.

En hier maakte Andries toch een causale misvatting in een van zijn meest recente voortbrengsels: hoewel het uiteindelijke lot de oorsprong heeft beschikt, is het niet de lineairiteit die de oorspronkelijkheid uitdraagt - men kan vele asynchrone en alineaire tijdsprocessen envisioneren - edoch de reciproke omkering van het Laplaceaanse determinismebeginsel, wat niet wegneemt dat de Heere neemt en geeft al hoe het zijn hoge plan uitkomt, dus dat wetende zouden wij het kunnen zeggen zoals mijn goede vrind Andries het zou kunnen zeggen: het is een wondere wereld waarin wij leven.

Lees ook De onbewogen beweger, een column van Andries Knevel.

(2) een smakelijk ontbijt.

Het was een nacht zo koud als je denkt dat het op de noordpool is. Ik werd wakker, dacht even aan de opname van mijn show, waarna ik mij begaf naar de keuken, waar mijn sneetjes brood om 7:33 uit de toaster sprongen. De bacon sudderde al en de eieren waren bijna gekookt.

Ik kan geen plakje kaas uit de koelkast pakken zonder aan mijn goede vrind Andries te moeten denken, en ook nu weer. Het was nog koud, de koude tegels onder mijn voeten deden mij nog sterker denken aan de krampachtige manier waarop hij altijd met zijn kaas omgaat.

Een moment van aarzeling werd mij bijna fataal. De baconator wierp plakjes bacon in de dispense tray terwijl ik diep in illuminatief reflecterende gedachten verzonken was. Toen ik waarnam dat de heerlijk succulente plakjes door de tand des tijds verpieterd waren moest ik aan de geest van Andries' verbetenheid denken, en hoe hij mij tot innerlijke verlichting bracht.

Het was de prullenmand in voor de bacons. Terwijl ik mijn broodje aardbeienjam at kwamen de eieren uit het water, werden gepeld en in lineair equidistantiële segmenten gescheiden. De baguette uit de oven gehaald hebbende, voelde ik mij lichtelijk schuldig dat ik een rijkelijke scheut mayonaise over de plakjes deed temidden van de stok.
Nou ja,
dat zou ik bij de volgende biecht wel opbiechten. Een paar weesgegroetjes en alle zonden zijn vergeven, dat heeft mijn vrind goed uitgelegd.
misschien wat vaker bidden.

Lees ook Manna uit de Hemele, een column van Andries Knevel.

(3) een Dordtse leerregel.

Wandelen doet mij altijd denken aan de extensiviteit van de schepping. Gelijk een muziekstuk, waarin alle onderdelen een onlosmakelijk geheel vormen - in elkaar passend en grijpend, beladen met betekenis - zo ook is de wereld, een organisch - harmonieus zelfs - complex dat ons ruimte biedt onze geestelijke vleugels uit te slaan in de richting van de oneindigheid.

Zo zag ik een serie konijnen door het uitgestrekte duinlandschap dartelen en mijn hart sprong over. Mijn goede vriend Andries (de heer Andries Knevel dus, voorzitter van de Evangelische Omroeporganisatie en Het Periodiek Internetsysteem) zei dan wel dat konijnen de meest verderfelijke beesten zijn, met gewoonten die de Heilige Schrift als een digressie van het Rechte Pad beschouwt, maar ook zij zijn een onderdeel van het Bouwwerk des Heren.

Ken je catechismus, Chriet, zei mijn goede vriend, een erg belangrijk werk. Ik las het en zag dat overmatige bijslaap buiten de heilige huwelijkse band niet echt is toegestaan. Ze weten niet beter, maar dat is geen excuus. Onwetendheid is een van de instrumenten van de boze. Konijnen zijn daarom slechts daar om de mensheid te tonen dat onschuld alleen geen absolutie schenkt. De 3e kring van de hel wacht de konijnen.

Een aantal glimmende pijpleidingen trok mijn aandacht. Weg van de zondige beesten. Terug naar de Goddelijke Technocratie. Alles staat vast, is geregeld, met raderlijke precisie wordt ons grondwater aan het duinlandschap onttrokken. Het natuurlijk evenwicht zal daar wel tegen kunnen.

Maar een cruciale misvatting maakt mijn goede vriend wel, vrienden: De Here heeft zijn zoon tevens de wereld uitgeholpen - of laten helpen, door het volgens hem die mij het licht heeft laten zien verderfelijke volk - in de hoop dat er meer mensen zijn voor wie Hij zonden kan doen vergeven. Het is niet de Here die de kans geeft de opoffering gestand te doen, nee, het is de onvermijdelijke uitkomst van het Goddelijk Plan dat de schuld bij hen terechtkomt die haar verdient. Het is Christus wel die gestorven is en zonden op Zich genomen heeft, maar daarom is de schuld van die verderfelijken bij natuur niet uitgewist: gelooft en absolutie is uw!

Lees ook De Dordtse Leerregels, een column van Andries Knevel.

(4) een heilige tegenwoordigheid: speciale paasspecial.

Diverse blinkende zaken waren uitgestald hier in het meest obscure kraampje van de CeBit, de duitse technologiebeurs. Iedereen liep er met een grote boog omheen, maar op mij oefende het een onafwendbare aantrekkingskracht uit.

Het was niet lang na die lentedag, nu alweer zo'n twee jaar geleden dat ik met mijn goede vriend Andries de wandeling maakte door met bloemen overdekte velden en welriekende bossen waarbij hij de woorden sprak die zo bijzonder waren dat zij niet door enige memorie gevangen konden worden, waarop een aura emanerend uit de aarde, de planten en al het levende om ons heen - zelfs geextrapoleerd tot ver voorbij de weidst gedistantiëerde sterren - in een plotselinge explosie altijd al aanwezig was geweest.

Het groene tapijt accentueerde de gouden en zilveren apparaten in de blinkend gepoetste glazen vitrine. Een soort hippietype stond er wazig kijkend bij.
"Dit is de presentometer," sprak hij plots. "Die zoekt de juiste plaatsen."
Dat leek me op dat moment zeer wenselijk.
"Dit apparaatje is de divinograaf," verkondigde hij verder. "Die leidt je naar hogere sferen."
Ook dat leek me een wenselijke situatie, begeerte welde in mij op en ik kocht de beide gadgets voor een verdacht laag bedrag.

Terug in het duitse hotel waar ze onfortuinlijk genoeg geen zahl-pro-guck hadden stalde ik de twee aangekochte noviteiten uit op de tafel. Een flodderig papiertje, gevonden in de doos van wat kennelijk de presentometer was vermeldde: 

Presentometer
no batteries included 
                required. 

use your psychic powers to
tune the device onto the
devine presence.
Then follow the signal
to locate the best spot
for enlightenment


Ik pakte de equibrator vast en draaide hem voorzichtig in klokwaartse richting zoals de handleiding vermeldde. Een weinig concentratie en beweeg de linkerhand over de parasensor om aldus een heiligheidsindicatie af te kunnen lezen op de gekleurcodeerde display.

Bijna onmiddelijk ging de wijzer wild rondtollen en begon het apparaat te piepen dat het een aard had. Jeetje, ik schrok mij een weinig Lazarus, zodat mijn meditatieve staat ruw onderbroken werd. Maar de gedachten aan mijn goede vrind brachten mij weer tot de werkelijkheid.

Ik las af dat de heiligheid van de hotelkamer ongeveer 139Jz was, en dat ik meer naar rechts moest voor meer goddelijke presentie. Aldus geschiedde, waarop het apparaat nog enthousiaster begon te pulseren. Er was een kennelijke directie waarin de machine mij leiden wou. Een deur waarachter het mysterie zich ontvouwen zou.

Terwijl mijn nog immer pulserende aanschaf nog groener begon te gloeien, rees mijn hartslag tot ongekende hoogten bij het benaderen van de deur die weliswaar gesloten was maar toch blijk gaf van een diepere zingeving, ja van de betekenis van de menselijke natuur, en de ruimte zinderde van een haast voelbaar onaardse trilling die mij nog sterker deed verlangen naar het ontsluiten van de deur en de nabijheid van mijn goede vriend Andries.

De deur geopend.
De badkamer betreden.
Het was daar in de hoek dat de heiligheidsindicator uitsloeg tot wel zo'n 867Jz. Dat kon toch niet waar zijn: die welhaast meest ongeheiligde plaats kon toch niet de zetel van de opperste wijsheid zijn?

Ook de tweede doos, geopend en wel, bevat een glimmend geval - iets groter dit keer, voorzien van een hoofdvormige uitsparing - met een stekker eraan. Net als de eerste, die mij succesvol het toilet heeft gewezen, werd deze begeleid door een papiertje in twijfelachtige staat. 


Devinograph
use attached power chord 
to boost your positive energy,
and guide you toward enlightenment.
Obtain a 
safe distance 
from the device when
in operation.

Ik krab mij nog eens even onder de kin, double-check de metingen van de presentometer en plaats de divinograaf op mijn hoofd, het kinbandje ferm vastmakend waarna ik mij op weg naar de badkamer begaf in de hoop dat daar een stopcontact zou zijn - ik had namelijk geen verlengsnoer bij me - slechts gehinderd door de afmetingen van zowel de hoed als de deurpost wat geen beletsel moge zijn voor een door de wol geverfde wetenschapper.

Eindelijk op zoek naar een stopcontact bleek dat gauw gevonden. Het was zelfs dicht genoeg bij de aangewezen meditatieplaats om optimaal van de hoge heiligheidsgraad gebruik te kunnen maken. Bovendien was het een speciaal veiligheidsstopcontact zodat er niets kon gebeuren. Divinograaf goed vast. Stekker in de hand. Alles klaar? Alles klaar! Een paar maal met de ogen geknipperd. En de stekker erin.

Ik zal jullie niet vermoeien met wat ik toen meemaakte, maar wat ik wel kan zeggen is wat ik toen leerde: het menselijke boven en het goddelijke beneden zijn niet te vinden met behulp van gadgets, maar door te zoeken naar de stilte van de natuur en de goedheid in de medemens. Dan zul je de stem van God, en Zijn Aanwezigheid in ieder van ons aan den lijve ondervinden.

Eigenlijk had Andries het altijd al gezegd: Opzwepende meditatie is als een pest gelijk een stilzwijgende viering der christelijke feestdagen: God zoek je voor jezelf maar je deelt Hem met anderen. Beeldtenissen ter aanbidding - en dat behoeft herdefinitie in deze technologische era - zijn een instrument van de boze. Mezelf dit in herinnering brengend brak ik de Staf des Onheils en verbrijzelde ik de Hoed des Verderfs.

Nu voel ik Hem nog overal stromen. Niet zo intens als met Andries - of met 230V door je hersenpan - maar toch voldoende om met nog meer respect en bewondering te kijken naar alles wat zich in het grootste schouwspel afspeelt. In mijn huis van de toekomst geen divinograaf en geen presentometer. En als mijn goede vriend erbij is, wanneer hij Spreekt en de Engelen gaan Zingen, dan is dat voor mij voldoende om dichter bij Hem te komen.

Lees ook Een wijze les van Hem voor mij, een column van Andries Knevel.

(5) een poging hoger in de zoekmachines te komen.

De fameuze aflevering die erin geslaagd is deze pagina volledig uit de zoekmachines te verwijderen is volledig van deze pagina verwijderd. Lees hier het gewraakte artikel.

(6) een heilige toorts ten hemele.

De zomerse dag in juli die in ieders geheugen gegrift staat had het genoegen mijn eerste spirituele ervaring te verlichten.

Het was 16 juli 1969.
Een vurig teken aan de hemel luidde een nieuw tijdperk in.
Mijn enthousiasme bereikte vrijwel de volledige nederlandse bevolking;
ik voelde een diepe connectie,
de wereld omspannend als een levend emotioneel krachtveld.

Het was 13:32u.
De grond daverde alsof diepe weerstand geboden was.
Michael, Buzz en Neil zetten door, en kwamen zo dichter bij Hem dan ooit tevoren.
Ik keek ze na,
een wonder in wording,
gaande,
waar niemand voorheen is gegaan.

Op dat moment was ik tezeer ondergedompeld in de technische details om de goddelijkheid van het moment in te zien - mentaal volledig gericht op mijn landgenoten die vol geconcentreerde spanning aan de buis gekluisterd zaten, gehoor gevend aan een overweldigende drang deel te nemen aan de ervaring die de hele wereld betrokkenheid deed voelen zoals geen hongerbuikje dat kan - maar veel later - om precies te zijn nadat ik mijn goede vriend Andries ontmoet had - zag ik in dat allerlei fysieke feiten zoals bijvoorbeeld de snelheid van herintrede (11.032m/s) niet méér relevant was dan de schoonheid van de rookpluim die de Hemelvaart van de Drie Dapperen begeleidde zodat de Schepper aan ons succes zijn eigen onfeilbaarheid kan afmeten.

Van oudsher bindt God onze rotsvastheid met behulp van die mirakels die zijn mystiek het meest optimaal belichamen. Stenen tafels; plots verschijnend met vuur, splijtende zeeen; met indrukwekkende mist en bombastische muziek, een simpele handoplegging; doortrokken van de bescheidenste hulpvaardigheid. Ook mijn goede vriend heeft van onze Heer de macht gekregen ter voltrekking van wonderen. Uit zijn columns blijkt dat misschien nog duidelijker dan uit onze persoonlijke omgang, want zie: als ik met Andries praat, zijn zijn wonderen perfect toegesneden op mijn persoonlijke situatie. Indien men echter zijn internetgemeente aan een grondige blik onderwerpt, ziet men de multituditeit van zijn polysalvale stijl.

Een generieke misvatting maakt mijn goede vriend wel: Met zijn wondere werken versterkt onze Heer ons geloof, maar hij ondermijnt het tegelijkertijd tevens. Slechts de meest begenadigde predikers - waarvan de heer Knevel er uiteraard slechts één is - kunnen ons gevoel in de juiste banen kanaliseren en daarmee zijn grootheid eens te meer aantonen: het is niet de weg die belangrijk is, maar het vermogen te zien wat niet gevat kan worden.

Toen dus die Saturnus V op zijn statige rookpluim ten hemele rees, mijn hart deed bonken in mijn keel, de Toorts van het Geloof uitdragend tot ver voorbij onze ionosfeer, waren mijn gedachten bij onze helden - niet bij Johannes, maar bij de schreden die ze zouden gaan zetten op een hemellichaam zó ver verwijderd van het profane, dat ze moeilijkheden zouden kunnen gaan ondervinden hun menselijkheid te bewaren in het licht van de goudgefilterde zon - die toch standvastig met hun prestaties mijn futurologische status in nederland voorgoed zouden bevestigen, en mijn faam internationaal zekerstellen.

Het moment dat de vlammende pijl, als door een van God gegeven boog voortgestuwd, uit ons gezichtsveld verdween was er een schreeuwende leegte, zowel in mijn hart als op platform 39A. Indien Andries hier was zou hij meteen een toepasselijke preek weten te lanceren, maar onfortuinlijk genoeg was hij niet hier, maar hing hij in Nederland - net als iedereen - aan mijn lippen waar op dat moment even geen zinnig woord overheen kwam.

Ik schakelde over naar de telemetrie die aangaf dat onze vrienden veilig op weg waren, hartslag en bloeddruk zoals te verwachten onder de onmenselijke pressie waar ze letterlijk en figuurlijk onder platgedrukt werden. Neil trachtte met middelmatig succes zijn duim op te steken, zijn rotsvaste vertrouwen als een krachtig baken uitstralend in die eeuwige duisternis die ze zouden doorkruisen. Zijn van God gegeven macht vulde de leegte met anticiperende warmte: een woordloze preek, een onzichtbaar wonder: de Apollo 11 was op weg, en ik zag dat het goed was.

Lees ook Werken met eigendommen van Hem , een column van Andries Knevel.


(7) een zoete wraak.

Als technologiegoeroe kun je weinig anders dan met je tijd meegaan. Het was ten huize Knevel dat de reden voor mijn bekering andermaal duidelijk werd bevestigd door middel van een wonder met hoofdletter W en wel tijdens de thee met een kaakje op het moment dat ik mijn plicht deed om mijn vriend Andries - kennen we allemaal Andries Knevel inmiddels? Voorzitter van de EO, programmamaker púr sâng, leidend figuur in de annalen van het Periodiek Internetsysteem - te bezorgen wat hij van mij tegoed had, te weten: een boormachine.

De boormachine was goed van pas gekomen, maar het tijdstip van scheiding met dit opperst mannelijke apparaat was aangebroken. Ik nam na de slok een hapje, en toen weer een slok toen het vuur van onder de aarde leek uit te breken, de grond zich spleet, kliffen mijlenhoog opgestuwd werden terwijl het gerommel van de donder naadloos versmolt met de donderende stem van Andries. Een uiteraard briljante preek volgde waarin ik ter gelijkenis met de duivel werd opgesteld en werd beschuldigd van de meest bizarre zonden en misdaden. Daarnaast had ik met Andries' houtboortjes in metaal geboord.

En als de Heilige Andries, Spreekbuis van God - en mijn vriend - zijn proclamaties voortbrengend zoals een zeer oude en rotsvaste appelboom in een zéér goed seizoen haar appellen produceert, dan gaat er een zeker bovennatuurlijk element zijn werking uitstralen op de diepten van het onderbewustzijn, wat slechts moeilijk totaan het meer aandachtige deel van de geest kan doorsijpelen. Zo ook met mij. Andries declamerend met zijn meest effectieve stem verkondigend dat ik de Satan zelve was, de vleesgeworden slechtheid, wierp een soort mentale barrière op die - in elk geval door mij, op dat vreemde en mystieke moment - niet te slechten was, en die mij een denkpatroon waarvan de adrenalinestoot mij nog doet nasidderen opdrong dat ik slechts kan kenschetsen als satanisch: op dat moment was ik Satan.

Door de kracht van Hem gedreven, gedwongen het woord Gods - bij vorm van de door Hem ingegeven woorden van mijn goede vrind Andries Knevel - gestand te doen, welde een slechtheid in mij op, die ongekend was in mijn psychologisch verleden - noch hoop ik dat het de Heer behaagt nogmaals zijn wonderen op deze lichtelijk traumatiserende wijze te openbaren - en die mij voerde naar de opperste grenzen van het pure sadisme: ik voelde me goed. Ik voelde me God. Breng meer houtboortjes en metaal!

Het uur der wrake was aangebroken. Nu zou ik mij eindelijk doen gelden. Nú begint Armageddon en voor mijn "vriend" het eerst. Ik rommelde onopvallend wat op zijn computer, installeerde wat nuttige software zoals Ad-Aware om mijn status als man van de laatste snufjes te behouden, naast de duivelse beoefenaar van marteling en tortuur die ik geworden was, en hernoemde de kopie van de prullenbak. Nu kwalijke zaken gedaan waren stak ik ook het laatste stuk van mijn kaakje in de mond. Die volkorenkoekjes moet je altijd erg goed kauwen, maar gelukkig is 's Satans geduld ook eeuwig. Ik stond op en maakte mij op om te vertrekken.

"En Andries," vervolgde ik tegen mijn vriend, "als technologiegoeroe heb ik speciaal voor jou een directe link met mijn mailbox geregeld!" Ik legde hem uit dat hij slechts zijn bericht naar mijn vreemd prullenbakvormige icoon moest slepen en ik zou hem onmiddelijk met al mijn raad en hyperwetenschappelijke daad terzijde te komen staan. Mijn goede vriend dankte mij uit de grond van zijn Christelijk hart dat ik met mijn nieuwe krachten tot diepe peilloosheid kon overzien: zijn uitstralende dankbaarheid was weerzinwekkend. De deur naderde, de drempel was overstapbaar, ik was buiten. Achter mij was Andries vast al bezig talloze heilzame berichten, als gevallen appels ter verrotting aan te bieden in mijn mailbox. Als de Krachten der Duisternis en Moderne Snufjes verenigd worden, berg je dan maar: het is tijd om Mijn Werken over de wereld te gaan verspreiden.

Lees vooral niet Cremeren of begraven; wat zegt God ervan?, een avondvullend artikel van Andries Knevel.

 

(8) een zelve die zich niet meer ware.

De psychologische versnippering die een ongeöefend brein van de moderne technologische informatiedisseminatie kan oplopen heeft recentelijk ook mijn goede vriend geslachtofferd. Mijn goede vriend is mede onder druk van de publieke opinie en Rob Oudkerk - die een groots opgezette lastercampagne is begonnen voor revisionisme van zijn hoerenloperij - bezweken. Mijn goede vrind is zichzelf niet meer.

De heldere tong en het vlijmscherpe inzicht dat mijn goede vriend zo kenmerkend karakteriseerde is met het vuur in zijn ogen verdwenen. Mijn goede vriend spuit op zijn nieuwe site bij zijn halfzachte EO (de evangelische omroep waar mijn vriend president van is) nog slechts de chocoladeëvangelistische homovriendelijke onzin. Mijn goede vrind is zelfs zover heen dat hij zichzelf een proces aandoet om zijn briljante columns zo snel mogelijk uit de wereldwijde verweving te doen verdwijnen.

De aftakeling van mijn goede vriend begon toen zijn mede-christenen begonnen te klagen dat hun geloof in een voor buitenstaanders niet onmiddelijk als positief te herkennen daglicht werd geplaatst. "God is liefde", en elke andere visie zal niet in goeder aarden vallen bij de aanhangers van de pick-and-choose-perversificering van het christendom. Zo oreert mijn goede vriend bijvoorbeeld:

"Doe niet alles wat de regering u opdraagt, vrienden. Mocht er ooit een Europees referendum komen over het homohuwelijk, stem dan uw “Neen!” Immers, ook verdraagzaamheid kent haar Bijbelse grenzen. Dank Hem liever voor de vrede in Hilversum, en Zijn genade, die we altijd weer in de vorm van vele subsidies voor de heilige - hoewel een beetje slappe - omroepstichting van Hem, de EO, ontvangen hebben mogen." (Andries 25:4 [2004])

Daar kun je natuurlijk niet mee aankomen in een "moderne" "tolerante" "samenleving". Ik heb dan ook op aanraden van mijn goede vriend de TV de deur uitgedaan om me zoveel mogelijk van dat "samen" leven te distantiëren. Gelukkig is daar het internet waar gelukkig ook veel steunbetuigingen voor de standpunten van mijn goede vriend te zien zijn.

Zo sprak hij tot mij met volle overtuiging: "Ieder mens, van de geboorte af aan, verdient niets minder dan de hel. God toont zijn genade slechts aan een handjevol mensen en alleen die mensen brengt hij grote roem."(Andries FAQ)

Sinds ik met deze wetenschap beladen ben, ijver ik vol goede moed volgens Zijn recept om mij dit gruwelijke lot bespaard te doen blijven. Om de homo's te verlossen was ik bijvoorbeeld laatst in de darkroom om daar wat Bijbels achter te laten en de nieuwste Technische Snufjes te installeren (er is een reputatie hoog te houden) en inderdaad: die gasten proberen echt van alles in je kont te stoppen, tot hun tong aan toe: vieze poep-etende bare-backers. Bovendien kregen de achtergelaten Heilige Boeken ook vrij snel een verdachte kleur en geur.

Het volgende stadium van de debiliserende toestand van mijn goede vriend liet niet lang op zich wachten. Hij vond dat hij niet langer zijn portretfoto boven zijn columns mocht plaatsen, dus heeft hij er een tekening bovengezet. Je ziet: hij was niet helemaal zichzelf. Om dit feit kracht bij te zetten veranderde hij ook de titel "Columns van Andries Knevel" in "Columns vóór Andries Knevel". Omdat de linkse intelligentsia tegenwoordig een krampachtige campagne tegen de opvoedkundige tik voeren liet mijn goede vriend tevens zijn goede vriend Driel Drost, met wie hij al vele jaren bevriend is, links (de duivelse kant) liggen.

Nu is mijn goede vriend op een zodanig ernstig punt aangeland dat hij zichzelf op de EO-site "pseudo-Knevel" noemt en zelfs dwangbevelen naar zijn eigen internetprovider heeft gestuurd om zijn eigen persoonsgegevens aan hem te openbaren zodat hij zich voor de rechter kan slepen. Uiteraard weigert Planet aan zoveel onzin gehoor te geven. Op dit moment bemoeit het ministerie van justitie zich ermee op het hoogste niveau, waardoor mijn verzwakte en van zijn geloof gevallen vrind, uit angst voor zijn eigen wraakacties, zijn prachtige en bij velen geliefde columns van het internet heeft gehaald.

Laten we allen bidden dat mijn goede vriend Andries Knevel, directeur van de Evangelische Omroep, snel zijn ware waarheid terugvindt. Laten we bidden dat het Periodiek Internetsysteem snel weer teruggeplaatst wordt op haar Geheiligde Plek. Laten we bidden dat mijn goede vriend snel zijn Heilige Goede Werken kan hervatten uit naam van de Almachtige.

Zo zijn wij ook op de EO-jongerendag steevast van de partij. Na afloop van het gebeuren worden de homo's door ons uit het publiek gevist, waarna we ze bijscholen gaan in de speciaal daarvoor ontworpen EO-homostands dewelke roze zijn van kleur. Immers, op het moment dat Jezus ons opdraagt Zijn goede Nieuws aan alle schepselen bekend te maken, dan sluit dat zelfs de zondige homo's niet uit. (Andries 14:2 [2004])

Bekijk vooral het archief van het Periodiek Internetsysteem, de Ware Waarheid van Andries Knevel.